Wielkanoc 2013

Prima Aprilis czy Śniegus-Dyngus? ;-))) /dodane 1 kwietnia 2013 r./

Wielkanoc 2013

Niedługo drobne fiołki w trawie

z tęsknotą oczy w niebo wzniosą,

by dało ciepło im, łaskawie,

a szron ustąpił miejsca rosom.

Wiosna zaspana i zmarznięta

sobotni ranek wita chłodem;

niech więc ogrzeje nas po Świętach,

ubierze drzewa w listki młode.

Mimo, że aura tak bezbarwna,

zaranie dnia pochwalił rudzik.

Spróbuj zwyczajnie, bez Hosanna,

uśmiechnąć się choć raz do ludzi.

Zieleni w sercach, jak rzeżucha,

tak jak pisanki barwnych myśli;

miłość niech tętni – jej posłuchaj...

Nadziei, słońca życzę Wszystkim.

Moim ogródkowym Przyjaciołom i czytelnikom życzę radosnych Świąt Wielkanocnych w dobrym zdrowiu, wiosennym nastroju, pełnych najpiękniejszych przeżyć i wzruszeń takich, jakich oczekujecie.

Wesołego Alleluja i Wiosny jak najszybciej! :)*

Radość nieuchwytna

Czaruję dalej wiosnę... w zeszłym roku o tej porze kwitła już puszkinia cebulicowata.

... i miodunka ćma. Zakwita razem z zawilcami.

Radość nieuchwytna

Do szczęścia mi trzeba tak bardzo niewiele,
świtem za firanką promień bladozłoty,
szczebiot ptasich głosów, kiełkująca zieleń
i że mogę tobie opowiadać o tym.

Parująca kawa, kilka myśli w głowie
zapisanych wierszem, wplecionych w marzenie;
radość nieuchwytna, której nie wysłowię,
potargany wiatrem pejzaż nad strumieniem.

Umiem ją odnaleźć choć codzienność zgrzyta,
a trybiki czasu pędzą w tłumie zdarzeń.
Nie wierzysz kochanie? Nie zadawaj pytań,
gdy we mnie na dobre rozwiośni się marzec.
:)) 
(z archiwum, poprawiony)

Marcowe rozmarzenie

Z tęsknoty za wiosną ułożyłam bukiety z mojej zeszłorocznej, ogrodowej kwiaciarni.

Marcowe rozmarzenie

a kiedy wreszcie dzień zabłyśnie

słonecznym blaskiem po horyzont

ze snu obudzi się przebiśnieg

ściółkę z szarości rosy wyżmą

seledyn wzbierze wśród alejek

chętnych czarować znów urodą

fiołkowy zapach wiatr przywieje

zawilce lasy przyozdobią

wtedy zaśmieję się beztrosko

wiersze rozkwitną zakochaniem

wśród pocałunków i z czułością

wiosnę ci podam na śniadanie

***(cóż ja ci mogę podarować)

Mam już wstręt do zimowych widoków, ale tego nie mogłam sobie odmówić. Kto zgadnie, co to jest? (Niedziela, 17.03.2013 r.)

Okociła się wierzba pod moim blokiem.

Leszczyna też nic sobie nie robi z zimna.

... i wiosna na moim oknie :)

***(cóż ja ci mogę podarować)

cóż ja ci mogę podarować

sierpniowe niebo i obłoki

kropelki rosy na mimozach
biel mgły porannej znad wrzosowisk

bukiecik jaskrów leśną ciszę

purpurę kalin na rozstajach

melodię lata zapach szyszek

parę wiosennych wspomnień z maja

marcowy świt i mroźną przestrzeń

gdy sypnie śniegiem na przedwiośniu

szumiącą wiatrem polną wierzbę

łąkę wschodzącą zielonością

wieczorną tęskność kiedy myśli

roznieca blaskiem miedzi księżyc

i jeszcze sen co się nie wyśnił

zamknięty w strofach paru wierszy...

(na kanwie strof archiwalnych, uzupełniony)

Czekam

Czekam

Wiatr lodowatym zimnem chłoszcze,

a marzec ciepło deklarował,

z tęsknotą czekam na przedwiośnie -

spod zaspy mu daleka droga.

Chcę w kompozycje strof wiosennych

wpleść mokrej ziemi ostry zapach,

wydobyć wiersze z mroźnych głębin -

marcu, daj zimie już po łapach.

Niech błyśnie dzień, w którym zielenią

zaszumią wierzby na rozstajach,

kluczem żurawi krzyknie niebo -

by we mnie wreszcie chłód odtajał.

Carpe diem!

Dziś trochę fotek z galerii nieba o zachodzie słońca. Pejzaże uchwycone 3, 4 i 5 marca br.

I po zachodzie - siedem wież lubelskiej Starówki.

 Carpe diem!

Gdzie ja tak biegnę, dokąd zmierzam,
ciągle myślami jestem dalej,
życie raz głaszcze, raz uderza,
plany aż nazbyt mam zuchwałe...

Na horyzoncie myśli - „jutro”,
nie wiedząc co się dzisiaj zdarzy,
głowa w dobowym rytmie musztry
i wciąż za krótkie chwile marzeń.

Tak uciekają mi godziny,
dni i tygodnie, pory roku,
kolejne wiosny, nowe zimy,
nie liczę mgnień i czasu kroków.
 

On taki prędki w przemijaniu,
schwytam go lekko choć na chwilę,
nie wiem, co jutro będzie dane -
liczy się dziś. Więc carpe diem! 

(z archiwalnej szuflady)

Mężczyźnie

Właściwie prawie w każdym moim wierszu jest przesłanie dla Niego. Więc co mam wybrać?

Pewnie jeszcze niejeden powstanie, ale ten wydaje mi się najodpowiedniejszy i do dziś aktualny...

Dokonałam tylko drobnej korekty.

Mężczyźnie

Nie wiem, jak ty mnie możesz kochać,
za głupie wiersze, roztrzepanie,
za to, że bujam wciąż w obłokach,
chcę pocałunku przed śniadaniem,

że ciągle gubię rękawiczki
i czasem w słowach brak logiki,
trochę tajemnic skrywam w myśli,
nie chcę spowiadać się przed nikim,

za łzy, co wiszą gdzieś na rzęsie,
na półkach niewytarte kurze...
Za co mnie kochasz powiedz wreszcie,
zapewne dość masz tych wynurzeń.

Mogłabym na tym już poprzestać,

lecz z tobą cieszy mnie rozmowa,

bo w światłocieniach i szelestach
wierszem ci miłość chcę darować.

Z najlepszymi życzeniami dla Panów w Dniu Mężczyzn :)*

Już dosyć

... a to dodatek do sobotniej sałatki wiosennej, albo jajecznicy, prosto z mojego parapetu; smacznego :)))

 Już dosyć

Zabłysnął promień nad brunatną ziemią,

muśnięciem ciepła rozczesał brzeziny,

jasnych barw przydał chmurom i strumieniom,

pobudził tętno wschodzących ozimin.

Jeszcze się zima z wiosną przekomarza,

w zmęczonych myślach śpią kwieciste strofy,

radość zasnuta w mglistych krajobrazach,

już nie chcę czekać, tej zimy mam dosyć.

Pragnę zaszumieć z wiatrem niecierpliwie,

zwrócić marzenia ku słonecznej stronie,

gdzie lasy pachną fiołkami, igliwiem,

o szczęście z tobą zagrać znów w zielone.

Sekret

Kilka mgnień wiosny z soboty i niedzieli (2-3 marca). Drozd kwiczoł - samczyk; żółty dziób świadczy o stroju godowym.

Pokazały się pierwsze kotki na osikach.

Zakwitły leszczyny.

Dereń też ma już nabrzmiałe pąki kwiatowe.

A w ogrodzie jeszcze kilka centymetrów śniegu...

... coś jednak udało się wypatrzeć pod leszczynami. I to jest dopiero apetyt na życie :) Pierwszy przebiśnieg w moim ogrodzie. Ślicznie mu w tych zeszłorocznych, złotych koronkach...

Sekret

Wiatr się rozszalał w zimnych songach,
marzec nie może go uciszyć,
zakręcił chłodem, śpiew skowronka
zamilkł w pochmurnej nieba niszy.

Chcesz powsinogo wiosnę spłoszyć?
Z cienkiej zieleni ma sukienkę,
kos wczoraj śpiewał wniebogłosy,
ty z mrozem czyhasz wciąż za węgłem.

Mojego ciepła nie wywiejesz,
próżne dziś twoje są zabiegi,
ja się cichutko z ciebie śmieję,
chociaż mnie jeszcze straszysz śniegiem.

Mam wiosnę w sercu, zieleń w głowie,
nie straszne zimna mi powroty,
wiesz, dowcipnisiu, co ci powiem?
Kocham. Nikomu nie mów o tym.
 

(z archiwum, zmieniony)

Marcowy spacer

Marcowy spacer

Popatrz, dziś błękit jest o świcie,
wiatr gra na lutni wczesnej wiosny,
poezja budzi się do życia,
słońce wypuszcza ciepła kosmyk.

Już dnia przybywa coraz więcej,

wróble na płocie stroszą pióra,

gałązki brzóz w zielonej mgiełce,

poranki w ptasich sygnaturach.

Brudnawa suknia zimy znika,
marzenia się jak wierzby kocą,
podaj mi rękę i nie pytaj
dokąd idziemy, ani po co.

Kiedy brzask wstaje w jasnych szatach

uczucia zmylą czasu pościg,

wędrujmy tak do końca świata...

Słyszysz? Klon szepcze o miłości.