Polesia czar...

Jezioro Moszne w Poleskim Parku Narodowym.

A w nim lilie wodne (grzybienie białe).

I żółte grążele.

Wokół jeziora, przy brzegach bagien pełno kosaćców zółtych...

... i firletek w rozmiarach, o jakich mi się nie śniło.

To nie śnieg majowy, to kwitnie wełnianka.

Dno torfowiska wokół jeziora aż różowe od kwitnącej żurawiny.

Kwiaty bagna zwyczajnego o niesamowitym, odurzającym zapachu.

Czermień błotna. Późnym latem jej kwiaty zamieniają się w czerwone kolby owoców.

Psianka słodkogórz - uroczo delikatna, w ślicznym fiolecie z żółtym środkiem.

Po drodze drobna niespodzianka... ta piękna żmija zygzakowata dosłownie uciekła mi spod nóg i skryła się pod kładkę. Bardzo żałuję, że nie zdążyłam  jej sfotografować w całości.

I moje najcenniejsze znalezisko - rosiczka okrągłolistna, owadożerna roślina, bardzo rzadka.

Zanim powstanie nowy wiersz, zapraszam na foto-impresje z mojej wczorajszej łazęgi po bagnach i torfowiskach nad jeziorem Moszne w Poleskim Parku Narodowym (ok. 70 km od Lublina). Krajobraz tak unikalny, pełen reliktowych roślin z obszarów tundry, bądź lasotundry, że trudno mi sobie odmówić zobaczenia go raz w roku, właśnie pod koniec maja.

Zachwycona, dzielę się nim z Wami...

Ogłaszam strefę wolno-słowną i wolno-muzyczną. Ciekawe inspiracje mile widziane :)*

We dwoje

Trochę irysów z mojej ogrodowej kolekcji (fotki z minionej soboty, 25.05.2013 r.). Tu dziki kosaciec żółty.

Przy stawiku kępa drobniutkich irysów syberyjskich w białej odmianie.

I moja "prywatna" ogrodowa firletka; nie wiem, skąd się wzięła.

Zakwitł pierwszy mak.

A na rozchmurzenie szarego dnia - trochę błękitu z gałązką kwitnącego berberysu.

Na pogodny przedostatni dzień maja - kwitnąca kalina :)

We dwoje

Zimne poranki, dnie zmierzwione

plejadą chmur z melodią wiatru,

maj w melancholii deszczu tonie,

jesienny smutek mknie z zaświatów.

Pogasły świece na kasztanach,

umilkły dzwonki konwaliowe.

Optymizm w chłodnych kroplach zamarzł,

czas w mglistych wątkach snuje powieść.

Jak długo niebo może łzawić,

przybierać barwy pełne westchnień?

Dość mam kaprysów chmurnych zjawisk -

tonąć w nostalgii jeszcze nie chcę.

Choć aura w szarość zaplątana,

cóż wiosna zmienne ma nastroje,

wierszem przytulam ciebie z rana -

czujesz? Jesteśmy w nim we dwoje...

Mamie (tryptyk)

Mamie (tryptyk)

Dla Ciebie jestem dziewczynką małą,

choć dawno minął dzieciństwa czas.

Chciałaś mnie chronić przed światem całym,

z miłości swojej pancerz mi tkać.

Ciągle się martwisz o moje sprawy,

sprawdzasz, czy wkładam cieplejszy płaszcz.

Wspierasz w złych chwilach, słowem pomagasz,

choć tak niewiele od życia masz.

Kiedy dnie buntu zraszałam łzami,

w gruzy się walił młodzieńczy świat,

Ty wskazywałaś mi sens tych zjawisk,

leczyłaś duszę, koiłaś strach.

By Ci dziękować, słów mi brakuje

i tylko w dłoniach ukrywam twarz.

Dobrze, że jesteś. Boże, dziękuję

za ten dzień każdy, który Jej dasz.

(napisany 26.05.2011 r.)

***

Byłaś tak krucha, jak kwiat konwalii,

gdy nie tak dawno u Ciebie byłam...

Teraz, gdy patrzysz na mnie z oddali,

tęskną melodią wraca ta chwila.

Obdarowałaś mnie dźwięcznym śmiechem,

ciepłotą dłoni, czułością słowa.

Dziękuję za to, kim dzisiaj jestem;

Twoje mądrości wciąż w sercu chowam.

Dziś Cię odwiedzę tak, jak co roku,

bólu nie zmierzę ilością zniczy...

Powiem, że kocham. Wiem, że z obłoków

spojrzysz z miłością i mnie usłyszysz.

(napisany 26.05.2012 r.)

***

Znów rok upłynął, czas wezbrał majem;

cóż ci powiedzieć? Już nie wiem...

Tulę ostatnie Twoje przesłanie:

„dziecko, uważaj na siebie”.

(napisany 25.05.2013 r.)

Dmuchawcem sfrunę

Majowe rozmaitości z mojego niedzielnego spaceru po Nałęczowie. Staw pałacowy.

Wśród szpaleru  parkowych kasztanów odnalazłam niezwykłą odmianę żółto kwitnącą.

W cienistych wąwozach wśród paproci czarują białe dzwoneczki kokoryczki...

i szafirowe świeczniki dąbrówki rozłogowej.

Kwiecista łąka  nad Bystrą pełna jaskrów.

W uroczym nadbrzeżnym bałaganie różowieją dzbanuszki kuklików zwisłych.

Między jaskrami kwitnie żywokost w odmianie fioletowej...

... i białej.

Delikatne i pachnące jak goździki kwiaty firletki.

Jak widać, najlepiej odpoczywa się wśród łąkowych rumianków :)

 Dmuchawcem sfrunę

Majowe łąki rozedrgane

poszumem traw, powojów splotem;

w jutrznię się wtrąca ptak nad ranem

zakwitły chabry modrookie.

Ostróżki ścielą się szafirem,

w firletkach różem błyszczy rosa.

Wiosno, podaruj mi tę chwilę,

nim lato złotem wzejdzie w kłosach.

Zatopię się w kwiecistym gwarze,

a kiedy wiosna powie koniec,

by nie odlecieć z twoich marzeń

dmuchawcem sfrunę. Otwórz dłonie...

(z archiwalnej szuflady)

Puchowy wiersz

Majowe rozmaitości. Ten kasztan, o czerwonawych kwiatach, został przyłapany na "kwitnącym uczynku" w centrum miasta.

Krzewuszka cudowna (weigela) w moim zielonym gospodarstwie.

Ogród chętnie odwiedzają ptaki. Tu zięba na korzeniu położonym przy oczku wodnym.

Trznadel...

... i para drozdów w kąpieli.

W cienistych zakątkach konwalie w pełni rozkwitu; białe...

... i różowe.

I dekoracja z zapachem do porannej kawy - kosz moich bzów.

Puchowy wiersz

Majowe świty pachną słodko,

gdy słońce radość intonuje;

brzask się zakrada w moje okno,

obłoki stroją się w purpurę.

Rozwieszam na nich swoje wiersze,

w odcieniach różu im do twarzy,

wiatr je potarga zwiewnym gestem,

by mogły lepiej się rozgwarzyć

ciepłotą uczuć, którą z rana

chciałam cię dzisiaj obdarować.

Melodia wersów delikatna,

refren powtarza się w dwóch słowach.

A kiedy dzień na dobre wstanie,

usłyszysz z góry lekki poszum;

strofy miłością rozśpiewane

sfruną do ciebie, jak puch z topól.