W końcówce jesieni

Jeszcze trochę jesiennych barw, zdjęcia z 22.11.2014 r. Tu owoce psianki słodkogórz.

Urocza kompozycja z owoców śnieguliczki (odmiana różowa) i nadrzewnych porostów.

Stokrotkom nieśpieszno do zimy.

Jesienny potarganiec ;)

I piękna niespodzianka... listopadowe kaczeńce na łąkach nad Bystrą.

A tak wygląda dzisiejszy ranek w Lublinie... 30.11.2014 r.

 W końcówce jesieni

Cisza rozsiała się po łąkach

poranki mgły za sobą wloką

czas nostalgiczne struny trąca

oddając pierwsze skrzypce słotom

w gotykach drzew gawronie swary

iluzje złota już wspomnieniem

i coraz szybciej mrozu zaczyn

zaciera trawom zbladłą zieleń

skronie pokryły się nam szronem

ostatni liść wiatr z brzozy stargał

… przytul, życie wciąż pisze sonet

choć może w mniej jaskrawych barwach 

W zaraniu zimy

Kilka listopadowych impresji z mojego ogrodu. Ostatnie korale jesieni - kalina.

Berberys.

A listopadowym fiołkom chłody nie przeszkadzają :)

... i dzisiejsze redez-vous z Panem Prusem (23.11.2014 r.)

  W zaraniu zimy

Zaspany poranek zniknął w szarych chmurach,

czerwień głogów tęsknie spod śniegu wygląda;

białe płatki krążą, jak ogromne pióra,

niechciana nostalgia zapukała w okna.

W zamglonym powietrzu mknie lekka zadymka,

mróz przysiadł i czeka na swoje spełnienie;

krople z dachu zamknął w kryształowy pryzmat,

deszczowe staccato już tylko wspomnieniem.

Słońca ani śladu, zimny wicher gwiżdże,

a ja, ciepłolubna, ciągle marznę w dłonie.

Zanim przyjdą na świat wiosenne odwilże,

w twoim cichym „kocham” jak w puchu utonę.

Listopadowe impresje

Kilka późnojesiennych foto-impresji ze świątecznego spaceru w Parku Czartoryskich w Puławach (fotki z 11.11.2014 r.)

Listopadowe impresje

Jesienny koncert w okiennicach,

wiatr gwiżdże na upartej strunie.

W zaułkach myśli radość znika,

tęsknoty ją próbują unieść

do letnich dni, gdy ptasie trele

budziły jasny słońca taniec.

Mgliste firany skryły zieleń

w listopadowe zadumanie.

Od psalmów ciszy ranek opuchł;

ostatnie liście brąz wychłostał.

A mnie wciąż błyszczą, mimo mroków,

te dwa światełka w twoich oczach.

Nasz listopad

Jak wiecie, przez ostatnie dwa tygodnie prawie nie ruszałam się z domu, z wyjątkiem przymusowych wizyt w przychodni i na cmentarzu. Zatem jeszcze kilka fotek z końcówki października w ogrodzie botanicznym. Tu zafascynowały mnie resztki owoców kaliny, a obok zawiązki kwiatów leszczyny, już na nową wiosnę.

Chyba to już ostatnia parada admirałów tego roku...

Rzeźba z ogrodu botanicznego nieznanego mi artysty. Bardzo spodobała mi się :)

W listopadzie zaś mogłam tylko fotografować zachody i wschody słońca z balkonu. Ten zachód jest ze środy, 5.11.2014 r.

I wczorajszy morelowy wschód słońca.

Nasz listopad

Ostatnich liści zwiewny taniec

melancholijnie kończy jesień,

drzewa znów chudsze. Ze świtaniem

diaspory kawek plotą wiersze.

Zasnute w mgielny woal noce

wciąż hojniej darzą nas ciemnością,

trawnik w ogrodzie pełen złoceń

i coraz mniejszy słońca okrąg

obiega ziemię. Przyjdą słoty,

czas powygasza barwny zamęt.

Nie martwię się co będzie potem,

gdy z tobą witam każdy ranek.

Ewa Pilipczuk (6.11.2014 r.)

W listopadzie

Zdjęcia wprawdzie z ostatniej niedzieli października, ale do dziś nic się nie zmieniło...

Chryzantemy z mojego ogrodu.

W listopadzie

Ogrody spowite w zapach mokrej ziemi,

pod nogami chrzęści oszroniony dywan,

mchy obsiadły ciszą przydrożne kamienie,

noc pęcznieje w dobie, świty mgła okrywa.

Malarz wspomnień wzdycha czerwienią jarzębin,

białą korą brzozy wyznaczają drogi,

pośród rzędów sosen, w horyzontu głębi

dęby wygaszają krwawo-rudy ogień.

Liściaste impresje w ostatnim rozdaniu,

wiatr w brzezinach szepcze pozłacaną mantrę.

Chociaż rano znów się zimnym songiem zaniósł -

ciepło w twoich dłoniach i kwiatach chryzantem.