Och, te kolory!

Kolorowe rozmaitości z końca lutego. I niech mi nikt nie mówi, że tylko szarość :) Tutaj pierwsza, tegoroczna przylaszczka.

Wawrzynek wilczełyko już w pełnej krasie. I pięknie pachnie.

Kwitnie olcha.

Towarzyska pogawędka przy biesiadzie. Mazurki.

Zgrany duet: mazurek i sikora bogatka.

Niespodziewany i rzadki gość w ogrodzie - sikora uboga (szarytka), wielka amatorka orzechów włoskich.

A nad Bystrzycą aż srebrzyście od bazi :)

Przyleciały czaple siwe na lęgowisko.

Słodkie rendez-vous w trzcinach.

A tak wczoraj słońce żegnało dzień.

Och, te kolory!

Jeszcze luty i szron na opłotkach

w barchanowych szarościach śpią drzewa

tylko skąd nagle mała stokrotka

bielą płatków wplątała się w pejzaż

Promień złotem w kałuży już drepcze

słotne myśli ciurkają wciąż z rynny

trawnik wzdycha za kwietnym kobiercem

szafranową mereżką wyszytym

Spójrz na bzy - jak z błyszczącej kołyski

naga zieleń się z brązem przeplata

...wsiewam w strofy czerwony wykrzyknik

gdy mnie czułym spojrzeniem omiatasz

Ewa Pilipczuk 27.02.2016 r.

We dwoje

Ogrodowe nowinki z frontu wiosennego :) Kwitną przebiśniegi, w różnych fazach. Fotki z minionej niedzieli, 14.02.2016 r.

Niektóre jeszcze w powijakach.

Wawrzynek wilczełyko.

Oczar wirginijski wypuszcza pierwsze wąsy.

Wzeszły tulipany.

Leszczynowe kotki już w pełnej krasie.

We dwoje

Z zegarem życia wspólnym krokiem

choć czas już młodość

nam potargał

gdy wiosna puka bzem do okien

i o jesiennych

chmurnych rankach

Kiedy zawilce ledwo kwilą

w letnich wędrówkach

z jednym wierszem

odpowiedziałeś mi na miłość

której masz zawsze

pełne ręce

Codziennym rytmem tkany spacer

pełen zakrętów niespodzianek

z bagażem dni z zeszytem w kratkę

troską i szczęściem

zapisanym.

Ewa Pilipczuk, 14.02.2016 r.

Mój luty

Wczoraj wędrowałam z głową w chmurach, a nogami po Parku Czartoryskich w Puławach. W lutowym słonku aż czerwono było od gili. Przyleciały na świeże pączki drzew, które w zimie są ich przysmakiem.

Te skromniej ubarwione, to samiczki.

Ale i "zagapiło" się mocno ;-) Wśród krukowatych przedwiosenne ożywienie.

Słodka parka, prawda? :)

A kto tu puścił pawia??? :-) I to niejednego...

Mój luty 
 
Lutowe poranki różowieją wcześniej,
ptaki już radośniej dają znać o sobie.
Gałązki leszczyny wysmagane deszczem
pęczniejącym życiem
wchodzą w nową dobę. 
 
Niebo wciąż zmierzwione szaroburą rzęsą,
wiatr marszczy kałuże, biel za oknem znika.
Wiersze mi kiełkują wśród zielonych tęsknot,
zaplątane w słońca
nieśmiałych promykach. 
 
Choć nad ranem jeszcze nie słychać skowronka,
jak szalem ogrzewasz swoim czułym słowem.
Cóż, że płatek śniegu za oknem się błąka -
ciepło uczuć głaszcze
jak kotki wierzbowe. 
 
Ewa Pilipczuk