Odwiedziny

Dziś dużo obrazków nie będzie. Ostatnio w każdej wolnej chwili uciekam od realpolitik w moją cudowną dzicz. To są zdjęcia z Polesia z wczoraj. Ale też lubię też rozmawiać z Nią, wtedy moje problemy nabierają właściwych proporcji. Rozmowy z Mamą zawsze mnie wyciszają. Stąd niedawno powstał mój wiersz.

Odwiedziny

zachodzę do ciebie

ciszą lipcowego popołudnia

tylko kos pofiukuje letnie nowenny

mur spływa upałem

w bramie stara kwiaciarka

- pani weźmie te astry

teraz otrząsam się ze świata

chorób zamachów historii na zamówienie

paroksyzmów kłamliwych słów

pocisków pogardy i pychy

nawiedzonych proroków

kadzideł ornatów i boga

niezależnie czy jest

słońce przemyka się przez okna klonu

delikatnie głaszcze po włosach

jak kiedyś twoje palce

wiatr szeptem odmawia

litanię spokoju

moja ty sanitariuszko

uzdrowicielko chorych myśli

napiszę ci najpiękniejszy wiersz

mamo

Ewa Pilipczuk, 22.07.2016 r.

W letniej polifonii

A w ogrodzie lato w zenicie. Rządzą motyle :) Trochę ciekawostek z ostatniego tygodnia.

Czerwończyk dukacik.

Rusałka admirał.

Floksy rozpoczęły kwitnienie.

Po deszczu.

Liliowiec w kroplistej biżuterii.

Miniaturowy powojnik "Little Artist".

Grzybienie w moim stawiku.

No właśnie... a to zdjęcie z zeszłej niedzieli. Coś przyroda bardzo się śpieszy tego roku.

W letniej polifonii

Do połowy w chmurach jak w zgrzebnej koszuli

lato czas wypełnia

kwiecistym parlando

wypłowiałe chabry w złocie zbóż utulił

lipiec. Ogród tętni

miodną sarabandą.

Jarzębiny proszą o mocne akordy

dla panien i ptaków

łakomych na czerwień,

skowronkowe jutrznie kalendarz odtrąbił

pierwsze skrzypce wiodą

gawronie brewerie.

Późne zmierzchy nucą w liliowych oparach

ciche sonatiny

na wierzbowych gęślach.

Opuszkami palców na skórze mi zagraj

misterną etiudę

dojrzałego szczęścia.

Ewa Pilipczuk 12.07.2016 r.

Po tamtej stronie ulicy

Motyw okien inspirował mnie od zawsze. Okna, to cała piosenka, sen nieprzespanych nocy, fantazji. Niespełnione marzenia.Okna mogą wyrazić tak wiele uczuć. Nie bez powodu stare okna mają tak piękne wykończenia. Nowoczesne budownictwo odziera nas z przeszłości, z marzeń. Tu stylizowane okno restauracji "Mandragora" na Starym Mieście w Lublinie. 

Tych okien pilnują róże...

... a tego naparstnice.

A tam chata rozśpiewana... w skansenie.

Ona starej synagogi w Kazimierzu.

Czasem się w nich przeglądamy, jak w slajdach... lubią kwitnąć z drugiej strony, tak jak to w Kozłówce.

A to okno na Starym Mieście zainspirowało mnie szczególnie... poczułam potrzebę poświęcenia mu paru strof. 

Po tamtej stronie ulicy

Ubywa światu starych okien

dziś rozszeptanych

bujnym zielskiem

czas im się zamknął

wolnym krokiem

odchodzą w niebyt

o blask lżejsze

wieczorna lampa nie zaświeci

od krzywizn dziejów

już odetchną

tylko jaskółki i poeci

upomną się

o dawną świetność

Ewa Pilipczuk 6.07.2016 r.