Nigdy nie za późno

Uroki  końca  lipca w moim ogrodzie (28.07.2013 r.) Hortensja "Anabelle" i jeżówka purpurowa.

Lilie jeszcze w pełni rozkwitu.

Wykwintna delikatność funkii.

Dojrzewa kalina... 

... i jarzębina.

 Nigdy nie za późno

Na uśmiech promienny przy porannych zorzach,

gdy trawa w brylanty kropelek spowita,

na szepty wieczorne, kiedy rękę podasz

i ciekawym wzrokiem miękko mnie dotykasz,

spacery po deszczu, gdy słońce w kałużach,

pocałunek w tańcu i spod rzęs spojrzenia.

Czas przysiadł upalnie, więc się w nim zanurzam;

lato gra na lutni w barwnych światłocieniach.

Poddaj się tym chwilom, opleć słów powojem,

nawet gdy szarugi zmienią czerwień w sepię;

w żarze letnich uczuć można trwać we dwoje,

nigdy nie za późno na smak czułych westchnień...

(z szuflady archiwalnej, zmieniony)

Lipcowy epilog

Pełnia lata w moim ogrodzie (fotki z minionej niedzieli). Na początek kolekcja liliowców.

W stawiku znana para :)

Po czterech latach oczekiwania zakwitł też łączeń baldaszkowaty.

Kwitnący czosnek kątowaty jest ulubieńcem rusałki ceika...

... i rusałki pokrzywnika.

Uroczy chrząszcz - barciel pszczołowiec na kwiatach mikołajka.

Powietrzne arcydzieło pająka tygrzyka (samca).

  Lipcowy epilog

Zaplątany w powój, w cienkich kłosy trawy

wiatr snuje melodię letniego spełnienia,

w ulewie kolorów, pośród pól złotawych

lipiec swój epilog sączy w światłocieniach.

Milczeniem już dzwonią opuszczone gniazda,

mgła nad ranem wiesza delikatną chustę,

tajemnicze iskry w spadających gwiazdach

śpiewy nocnych cykad, nie dające usnąć.

O czym szumią łąki w sukienkach kwiecistych,

stawy w nenufarów kręgach złotorzęsych?

O gorących słowach, rozedrganych w listach,

spełnionej miłości w kilku strofach wierszy...

Dojrzałe lato

Pełnia lata w Kazimierskim Parku Krajobrazowym. Tu bulwar nad Wisłą z widokiem na Kazimierz (zdjęcia z niedzieli, 21.07.2013 r.)

Nadwiślańskie wierzbowe łęgi pełne karminowo-różowych krwawnic.

Suche łąki rozkwitły złocistymi szczodrzeńcami...

... i oregano,

którego miodny nektar upodobały sobie motyle. Tu jeden z czerwończyków (chyba dukacik).

Cienisty wąwóz.

... porośnięty na szczycie monumentalnymi dębami.

Droga na Dębowe Góry...

...wśród lipcowej dojrzałości pól.

Tę fotkę dodałam dzisiaj rano... właśnie wczoraj moja królowa jednej nocy dołączyła po raz drugi  z ochotą do dojrzałego lata. Nie mogłam się oprzeć :)

 Dojrzałe lato

Pomiędzy kłosami rozgrzane powietrze

dźwięczy w sygnaturach dojrzałego lata,

ponad kwietną łąką zbłękitniała przestrzeń

utonęła w słodkich, zielnych aromatach.

Lipiec w szwach już pęka od nabrzmiałych wiśni,

malinowym sokiem tryskają ogrody,

cykady w nokturnach postradały zmysły

w srebrzystej poświacie księżycowych drożyn.

Ja, po czubek głowy w lecie zakochana,

zanim czerwień maków jesień mgłą rozbieli,

wierszem tobie śpiewam – choć to może banał -

aksamitną miłość, jak skórka moteli.

Letni zasiew

Jeszcze kilka fotografii ze spaceru po Parku Czartoryskich w Puławach. Rzeźba przedstawiająca Tankreda i Kloryndę, wykonana we Florencji z białego marmuru na zamówienie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, przekazana rodzinie Czartoryskich na początku XIX wieku. Przedstawia bohaterów poematu  Torquato Tasso "Jerozolima wyzwolona".

Wieża wodna, służąca niegdyś do rozdziału wody dla zabudowań pałacowych.

U podnóża skarpy, na której zbudowano pałac, widoczne są groty - miejsce wydobywania białego kamienia, urządzone i zagospodarowane przez Izabelę Czartoryską w 1817 roku. We wnętrzu groty znajdowała się kaplica, której wejścia strzegła rzeźba śpiącej pumy.

W parku rosną monumentalne sokory...

... i trochę egzotycznych drzew. Tu czarny orzech...

... z owocami o ciekawym kształcie.

Widok na Łachę Wiślaną z tyłu Pałacu, ze zboczem skarpy porośniętym szałwią okręgową.

Łacha Wiślana (starorzecze Wisły) z tyłu parku, poniżej tarasów na skarpie.

A za Łachą... spokojny, letni krajobraz nadwiślańskiej krainy.

Letni zasiew

Zmierzch lekko wchodzi za firankę,

cykady w ziołach stroją skrzypce,

za chwilę dzień kurtynę zamknie,

a noc już dyszy parnym lipcem.

Sekretne szepty, woń maciejki;

cień skrzydeł w cichym locie sowy

zatacza półmrok ruchem miękkim

wygasza zorze purpurowe.

Krótka, gorąca jest noc lata;

stęsknione myśli się rozbiegły,

świtem je zbiorę i powplatam

z twoim uśmiechem w strofy wierszy.

Gdy pierwszy brzask rozgarnie granat,

promień rozzłoci wszystkie cienie -

zobacz, dwa słowa też w nie wsiałam,

więc chociaż przytul mnie marzeniem.

(na kanwie strof archiwalnych, uzupełniony)

Zanim (prośba do Życia)

Niedzielny spacer po Parku Książąt Czartoryskich w Puławach (część I).

Pałac Czartoryskich, wybudowany w XVII wieku.

Schody angielskie; przejście do dolnego ogrodu.

W stawie rosną przecudnej urody grzybienie.

A te damy co tu robią?

Strasznie mokro po deszczu...

... nie ma gdzie usiąść.

Pawice doszły do wniosku, że już lepiej poskubać koniczynę.

Stali bywalcy parkowych drzew i trawników.

Młody drozd śpiewak. Z "pisklęctwa" pozostał mu jeszcze żółtawy dziób.

I błękit bodziszków jako dekoracja do porannej kawy.

Zanim (prośba do Życia)

Jeszcze mi pozwól biegać boso

pośród koniczyn w kwietne lato

pokłonić się złocistym kłosom

nadać imiona wszystkim kwiatom

zanurzyć się w bezkresie marzeń

zatrzymać czas na małą chwilę

kiedy dzień do snu już się kładzie

kupić na jutro szczęścia bilet

na wrzosowisku świt pogładzić

gdy rosa pachnie mi jesienią

posłuchać śpiewu wiatru zanim

brzozy zielone suknie zmienią

nie bądź tak prędkie, zwolnij proszę

pozwól raz jeszcze iść na całość

daj mi wytchnienia za dwa grosze

smak pocałunków (ciągle mało)

świerszcze niech stroją skrzypki w stogach

zanim dopłynę ku twym brzegom

(dusza bez piękna jest uboga)

… i znów napisać wiersz dla niego

zanim