Lutowe ostatki

Hi, hi, hi... :) Tak właśnie wygląda dzisiejszy poranek, choć zdjęcie nie z tego roku. Zainspirowało mnie do wiersza.

A to już aktualna fotka, przyroda nie śpi :) W ogrodzie pokazały się pierwsze przebiśniegi.

Lutowe ostatki

Pod wirydarzem kościoła

cicho spowiada się zima

z grzesznych płatków

rozsypanych

po dachach

po murach z mereżką

gawronich śladów

bezszelestnie trwa biały karnawał

ostatki w zaświatach

z niebem zasępionym

roznoszącym wieści

coraz krótszych

nocy

za pokutę biegnie po dni promienne

ze świergotem w młodych gałązkach

przewiązanych wstążką

wiersza

Ewa Pilipczuk, 10.02.2017 r.

Pejzaż z jemiołą

W oczekiwaniu na wiosnę... kilka lutowych fotek. Tu wrona siwa.

Moje mazurki ogrodowe.

Gil napotkany w parku Czartoryskich w Puławach.

Do wiersza...

  Pejzaż z jemiołą

W przytulisku murów

szyby posiwiałe

od trosk codziennych

miasto szczelnie okryło się

brudnym płaszczem

odwilży

a w parku brzoza

z miłosną formułą jemioły

w zimowym blejtramie

rozczula kruchością nagiej kory

z piętnem nieuchronnego

dygotania wskazówek

zasłonię firankę

biorę się za słowa z zieloną frazą

z posmakiem dojrzałego agrestu

jak twój pocałunek

zanim wyświetli się

ostatni kadr

Ewa Pilipczuk 4.02.2017 r.

Na zaokiennej

Na zaokiennej

Usnęła zimowa cisza

w kołysce wyszczerbionych framug

Zapach zaświatów zmieszał się z kolędą

chłodno posłodzoną

śniegowym lukrem

u dominikanów bóg się rodzi

wiatr zagrał do wtóru

na spódnicach

uchylonych bram

półcienie podrygują

w nieustannym bełkocie historii

zapomnienie

szeptem podchodzi pod drzwi

z klamką na temblaku wyobraźni

Ewa Pilipczuk, 1.01.2017 r.