Dopóki

Ogrodowe rozmaitości pod koniec października (zdjęcia z niedzieli, 27.10.2013 r.). Marcinki jeszcze cieszą oczy.

Rozkwitł złocień arktyczny.

Krokusy jesienne w pełnej krasie (oficjalna nazwa: szafran okazały).

Ostatni dziewięćsił.

Rusałka perłowiec, pewnie też jeden z ostatnich tej jesieni.

I niedzielny zachód słońca.

Dopóki

Wiatr z deszczem plącze się za oknem,

nostalgią cienie rozedrgane,

październik mruczy songi słotne,

mgłami powitał znów poranek.

Noc gwiazd w koszyku nie przyniesie,

szmer suchych liści mąci ciszę;

tak długo starczy nam uniesień,

dopóki jeszcze wiersz się pisze.

Dopóki marzeń srebrny obłok

w zgrzebnej szarości nie utonie,

dopóki dzień rozjaśniam tobą

to nie jest jeszcze świata koniec.

(z szuflady archiwalnej)

Słoneczna jesień

Rozmaitości z późno-październikowego koszyka (fotki z minionej niedzieli 20.10.2013 r.). Tu Kazimierz Dolny w jesiennej odsłonie.

I jeszcze kilka migawek z Parku Czartoryskich w Puławach.

W parkowym runie prawdziwy wysyp czernidlaków kołpakowatych...

... i spotkanie pór roku: zakwitła gwiazdnica pospolita.

A dekoracją do porannej kawy będą dziś dynie ozdobne...

... i krokus jesienny.

Słoneczna jesień

Spójrz, ile słońca, ciepły promień

rozplata wierzbom złote włosy,

jesienna baśń się śmieje do mnie,

październik jeszcze pachnie wrzosem.

W śliwkowej nucie sady drzemią,

spowite rankiem w mgliste biele,

dęby poddały się płomieniom,

noc w dzień przenika coraz śmielej.

Choć szkarłat wygasł w dzikim winie,

rewię kolorów wiatr wymiecie,

nie martwię się, że będzie zimniej,

bo z tobą mam słoneczną jesień.

W koncercie uczuć

"Pomyka jesień jak rudy lis", a ja za nią z obiektywem; tym razem po Parku Czartoryskich w Puławach (zdjęcia z minionej niedzieli, 20 października 2013 r.)

Świątynia Sybilli.

Owoce głogu szkarłatnego.

Lipa srebrzysta pod Pałacem Czartoryskich

A tu... czyżby odpoczynek po parapetówce?

Łacha Wiślana.

Popołudniowa sjesta.

Nigdy nie przypuszczałam, że wiewiórki jedzą grzyby; a tu proszę - "namacalny" dowód.

Grzybowy przysmak już napoczęty.

Wiewiórki niewiele różnią się od liściastej ściółki; już zmieniły suknie na bardziej popielate, zimowe.

W koncercie uczuć

Cichutko lecą liście klonu,

wirując zwiewnie z wiatru fugą,

ranki zasnute w mgieł zasłony,

zroszone srebrem śpią za długo.

Czas kolorami się dopełnia,

drzewom wysmukla strój ażurem,

jesień ustraja dywan z piękna

w ostatnią złotą sygnaturę.

Zatopię myśli w barwach tęczy,

aby nie zblakły w dzień zimowy.
Posłuchaj, jak w nas jesień dźwięczy

koncertem uczuć
purpurowych.

(z szuflady archiwalnej)

Październikowy spacer

Spacer po parku w Nałęczowie w jesiennych plenerach. Zdjęcia z minionej niedzieli, 13.10.2013 r.

Parkowy staw i jego mieszkańcy.

Jesienna zaduma...

... i radość życia.

Łąka nad rzeką Bystrą.

Tu można się jeszcze najeść do syta i wygrzać...

... i oczywiście, jeszcze kwitną jesienne kaczeńce :)

Październikowy spacer

Chodźmy na spacer w naszą jesień,

że czasem pada, to nieważne,

brzozom wyzłocił czas gałęzie,

liście szeleszczą tak, jak dawniej.

W kałużach promień się przegląda,

zmarszczone smutki powygładzał,

olszyny tańczą w jasnych brązach,

wiatr płowe wstążki plącze w trawach.

Niech dzień się śmiechem rozkołysze,

aż pozazdroszczą wszystkie wróble...

i twoje „kocham”chcę usłyszeć

w ciepłe, jesienne popołudnie.

Jesienna tęsknota

Grzybobranie i poleskie jesienne krajobrazy lasów, mokradeł i jezior. Fotki z minionej soboty, 12.10.2013 r.

Prawdziwków było w bród, w różnych kształtach, kolorach i fasonach.

Ten nawet w fantazyjnym kapelutku :)

Koźlarz czerwony

Czubajka kania.

I takie leśne cuda do podziwiania - w duecie...

... i w triolecie :)

A na koniec prawdziwa gratka - rudy, rudy, rudy rydz :)

 Jesienna tęsknota

Kiedy już drzew bezlistny gotyk

wytycza rankiem moje szlaki,

gdy jesień pełna melancholii,

pochmurnych myśli byle jakich -

przytul mnie tęskną samotnością;

dodam ci swoją, niepotrzebną,

zejdą się we śnie, by choć nocą

nie zjesienniała nam codzienność;

nim w listopada mrocznej bramie

złoto się w szarość pozatapia,

ciebie nauczę się na pamięć,

a potem choćby koniec świata...