Codzienność

Kilka obrazków znad zalewu zemborzyckiego pod koniec stycznia.

Trochę marzną nogi na krze...

Mewa białogłowa.

Zeszłoroczny młodziak.

A leszczyny mimo styczniowej słoty nie chcą czekać na marzec :)

Codzienność

Wita jak zwykle tuż przed piątą

gdy szarość nocy świt rozgarnia

zimą niespiesznie, trochę chłodno

w uśpionej ciszy na latarniach

w sukience z mgieł, o wczoraj chudsza

miękko rozsiada się przy kawie

z tęsknotą w oczach błądzi w chmurach

wśród pierwszych ptasich błogosławieństw

na zgrzebnym płótnie smugą światła

styczniowy dzień próbuje złożyć

zwykłego „kocham” lekki zapach

w twoim uśmiechu mi przynosi

Ewa Pilipczuk 25.01.2015 r.

Zawekowałam w sobie miłość

Mokry styczeń w ogrodzie (zdjęcia z 18.01.2015 r.)

Kropelki radości, a może łzy szczęścia? :)

Jagody gaulterii rozesłanej.

Owoce ligustru.

A tak już wyglądają moje przebiśniegi.

Zawekowałam w sobie miłość

ktoś mnie nauczył słuchać wiatru

marudzącego wśród gałęzi

przyglądać się bocianim gniazdom

gdy w krąg wiosenny wchodzi księżyc

mokrym zawilcom złożyć pokłon

z zachwytu piać nad kłosem trawy

(oddałam się w niewolę słowom

póki nade mną czas nie zamilkł)

niebo oglądam w oknach lasu

i tam, gdzie szafir mknie w strumieniu

nawet gdy blado-senny lazur

zakłada płaszcze z chmur jesienią

zanim refleksy strof zanikną

wiersze w niepamięć kurz zasypie

zawekowałam w sobie miłość

wystarczy nam na każdą zimę.

Ewa Pilipczuk, 17.01.2015 r.

Na zakręcie

Zalew zemborzycki w styczniu (11.01.2015 r.).

Moje okno w kuchni.

 Na zakręcie 

Spotkałam dzisiaj parę wspomnień

tak niedorzecznych, jak śnieg w lecie

przez zamoknięte szyby w oknie

gdzie zmrok przystanął na zakręcie

w obraz układam - nie wychodzi

gdy dawno już niemodne ramy

czas zabrał kolor (stary złodziej)

zmierzch na twych rzęsach ciszą zawisł

długi szmat życia zamknął oczy

w nim parę wierszy z nieba-piekła

to co najświętsze kurzem pokrył

(choinkę pora już rozebrać)

młodość pomknęła w dal na sankach

i ani myśli się zatrzymać

… spójrz, jak parapet tonie w kwiatach

choć tam na dworze jeszcze zima

Ewa Pilipczuk 10.01.2014 r.

Jak długo

Jak długo

Bielą się ranki oszronione

w zimowej bajce śpią ogrody

wieczornych zórz gasnący ogień

jak peleryną miasto okrył

popatrz na nasze dni i noce

grudniowe gwiazdki, smak czereśni

ile przed nami jeszcze wiosen

czy potrafimy się tym cieszyć

kolejny czas na wspólny spacer

dał rok w marzenia nieodkryte

w płomienne ścieżki maków latem

… spójrz znów miłością rozkwitł styczeń

Ewa Pilipczuk 8.01.2015 r.

W styczniu

Taka niby zima... kilka styczniowych obrazków z niedzielnego spaceru po skansenie w zadymce śnieżnej (zdjęcia z 4.01.2015 r.)

Na starym omszałym pniu boczniak ostrygowaty. Podobno smaczny grzyb jadalny.

Co tam zima, jak kwitnąć się chce... :)

Ciemiernik biały.

W styczniu

Niebo zaciągnięte w burawej zasłonie,

rok leniwie brodzi w półśpiących kałużach;

z gęstych mgieł o świcie wstaje blady promień,

szron gawronie pióra srebrem umorusał.

Kwiatom sen o wiośnie jeszcze się nie marzy,

pusta ławka w parku ze znudzenia ziewa;

nokturnów nie zagra księżyc zakochanym,

stara furtka skrzypi w zimowych zaśpiewach.

Przyleciały gile czerwone, jak jabłka,
siadły na gałęziach, skubią jarzębinę.
Tyle dni przed nami w szalikach i czapkach

… nie zmarznę, bo w każdym słyszę twoje imię.

Ewa Pilipczuk