Jeszcze kwitły pelargonie...

Kwiaty, jeszcze kwiaty... na koniec tegorocznego sezonu kilka moich ogródkowych, późno-październikowych pupilków. Wszystkie zdjęcia z tego tygodnia.

Jeszcze kwitną marcinki.

Rudbekie.

Ostatnia dalia.

Róże pnące.

Oczar wirginijski przebarwił się na złoto.

Wrzosowisko.

Perukowiec podolski

A tu już do wiersza... fotografia z archiwum rodzinnego.

Jeszcze kwitły pelargonie

To już prawie rok

jak nie widziałam cię przy oknie

znalazłam fotografię

z pogodnym spojrzeniem

jasnych oczu

pewnie patrzysz tak samo

choć dziś jakby dalsza jesień

i cień na firance bledszy

o mgłę dymu ze zniczy

a wiersze uboższe

o nasze dwie herbaty

tamtej firanki już nie ma
zajrzyj do mnie

czajnik wciąż gwiżdże

tęsknotą

Ewa Pilipczuk, 5.10.2018 r.

Mojemu miastu

Moje pierwsze kroki na lubelskim bruku. Oczywiście z mamą (fot. z archiwum rodzinnego).

Brama Trynitarska z kogucikiem - widok z Rynku.

Widok na Bramę Krakowską z Jezuickiej.

Zaułek Starego Miasta.

Cerkiew greckokatolicka w Skansenie Muzeum Wsi Lubelskiej.

Donżon na Zamku. 

Zaułek Hartwigów na Starym Mieście.

Zamek lubelski.

Skansen Muzeum Wsi Lubelskiej w październikowej szacie.

Widok z mojego balkonu wczoraj o poranku.

Zdjęcie z wczoraj - fragment Ogrodu Saskiego.

Mojemu miastu

Smakuję cię od zawsze
od nieporadnych kroków
na zmęczonych historią brukach
wśród hałasu dorożek
rozklekotanych starów
i trolejbusów

z nieśmiałym pocałunkiem
za parkanem Saskiego
z alejką do fontanny
z ławeczką młodzieńczych fantazji
od radości
do przekleństw lat
wypranych ze złudzeń

miasto śpiącej lalki
misia bez ucha
Wieży Trynitarskiej
z kogucikiem
krzywych chodników
robotników
poetów
dzwonów na sanctus
na requiem mamy i taty
wygasłych zniczy
(Bóg ich nie zliczy)

wśród bajań wąsatych zegarów
bram gdzie od cieni ciasno
wplecione w patchwork
mojego życia
miasto

Ewa Pilipczuk, 2.10.2018 r.